Op de dag van het eerste onderzoek in het ziekenhuis, 22 december 2010, startte Eelco ’s middags het twitter-account @e3here, omdat hij dacht dat er de komende tijd weleens veel te vertellen zou zijn. Op dat moment stond de diagnose nog niet definitief vast, maar die avond werd het bevestigd: Carolien had leukemie. Een dag later startte Eelco, de man van Carolien, een e-mail nieuwsbrief welke met regelmaat is verzonden en de gebeurtenissen en gevoelens verwoordde.
Deze weblog bevat die eerste nieuwsbrieven en gaat verder: het geeft een uniek inzicht in wat er is gebeurd, maar vooral ook welk effect leukemie en de zware behandeling daarvan heeft. Daarnaast geven we hier een plek aan wat Carolien tot een bijzonder mens maakt, al zal dat nooit in één website te vangen zijn.
Op 14 februari, de dag van haar verjaardag, sloot Margreet zich aan als auteur van de verslagen over haar man: Willem. Willem is de broer van Carolien en getest als donor. Tijdens het schrijven van het eerste verslag stond nog niet definitief vast of Willem een geschikte donor zou zijn.
Op 22 december 2010 is vastgesteld dat ik leukemie had. Op die datum is Eelco begonnen met het vastleggen van de gebeurtenissen, voor een belangrijk deel zijn die gedeeld met een steeds groter wordende groep ontvangers van onze e-mail nieuwsbrief. Deze weblog bevat (ook) die nieuwsbrieven: voor hen die ons later zijn gaan volgen.
Eelco: “Carolien beschikt over het zeldzame talent om anderen zich snel thuis te laten voelen bij haar. Ze creëert een gemoedelijke, gezellige sfeer en benadert iedereen open en vriendelijk. Eerlijkheid vindt ze het meest belangrijk in het onderlinge contact. Ze zal een ander altijd een (extra) kans geven. Ze is vrolijk, gedreven en enigszins perfectionistisch.”
Bij het ontdekken van de leukemie ben ik 45 jaar. Ik ben geboren in Bellingwolde en opgegroeid in het Friese Surhuisterveen. In Groningen volgde ik de ‘oude’ kweekopleiding, maar kon vervolgens geen vaste baan in het onderwijs krijgen. Daarom leerde ik door voor telefoniste / receptioniste en heb jaren in het bedrijfsleven gefunctioneerd. Ik ben in juni 1992 getrouwd met Eelco. Een jaar later zijn we in Emmeloord gaan wonen. Al snel kon ik toen alsnog in het onderwijs terecht. 17 Jaar was ik leerkracht: eerst 9 jaar in Creil als kleuterjuf, daarna in Emmeloord voor de groepen 4, 4/5 en 5. De leukemie en de gevolgen daarvan hebben hier abrupt een einde aan gemaakt.
In 2010 ben ik afgestudeerd als vakfotograaf. Een kleine vier jaar daarvoor maakte ik samen met Eelco een begin met E3 Fotografie. Fotografie is een passie. Bij het ontdekken van de leukemie was ik nog bezig met een vervolgopleiding: specialisatie in reclamefotografie. Ik had mijn afstudeeropdracht al voorbereid; de shoots zouden een week later plaatsvinden, toen mijn ziekte bekend werd. Gelukkig kreeg ik van de fotovakschool later de kans alsnog mijn specialisatie af te ronden.
Veel van wat Eelco en mij beweegt is geïnspireerd door ons geloof in God. We zijn christenen, wat wil zeggen dat we belijden dat Jezus Christus, de Zoon van God, het mogelijk heeft gemaakt dat we een liefdevolle, vrije relatie kunnen hebben met God. Het geeft ons leven doel en inhoud. In het ziekteproces hebben we bijzonder veel steun aan dit geloof – God bewijst dat ‘ie echt bestaat en dat Hij van ons houdt. We krijgen allebei de moed om verder te gaan, ook als het moeilijk is. In de blogs vertellen we wat dat concreet inhoudt.
Ik ben de man van Carolien. Een hele eer; ik had al veel bewondering voor haar, maar de periode waarin ze de behandelingen tegen leukemie moest ondergaan en die daarna, hebben dit enorm versterkt.
Na bekend worden van het nieuws dat Carolien leukemie had, ben ik dat gelijk gaan delen via e-mail. Ik schreef een aanvankelijk nog relatief kleine groep van ontvangers aan – daardoor was het niet nodig ze allemaal te bellen en op die manier kon ik ze toch goed bij het proces betrekken. Dat schrijven was erg fijn – dat doe ik hoe dan ook graag, maar in dit geval gaf het me de mogelijkheid om wat er gebeurde ook te verwerken. In gedachten zag ik de lezers voor me als ik schreef.
Allengs breidde de groep ontvangers van mijn e-mails zich uit. En er waren die vroegen of zij de vorige mails ook nog konden ontvangen. Dat leidde ertoe dat tussen de eerste en tweede ziekenhuisopname, we de berichten op deze weblog hebben geplaatst. De e-mails naar inmiddels bijna 100 (!) volgers werden ook nog verzonden.
Behalve de weblog hadden we ook twitter: de eerste dag ben ik begonnen op @e3here. Na verloop van tijd bleek ook dat een mooie manier om de details van de dag weer te geven. Vooral op T-Day (de dag van de transplantatie) scoorde twitter heel goed …
Websites en de IT hebben hoe dan ook mijn interesse. Het is ook mijn werk. Daarnaast fotografeer ik graag. En ik schrijf, als het kan … inmiddels heeft Carolien dat op deze weblog voor een belangrijk deel overgenomen. Gelukkig kan dat!
Mijn naam is Margreet. Ik ben getrouwd met Willem, de broer van Carolien. Willem en ik hebben een dochter en een zoon. Willem blijkt hetzelfde HLA-weefsel type te hebben als Carolien waardoor hij mogelijk een geschikte stamceldonor voor haar is. Ik schrijf als gastauteur van deze website onder andere over wat het betekent om stamceldonor te zijn en wat daar allemaal bij komt kijken.
‘Even voorstellen’ kan natuurlijk op verschillende manieren. Bovenstaand zegt al veel over ons. Maar in opdracht van Willem (en die heeft in deze wel een inbreng natuurlijk) moet ik nog even vertellen wie ik ben.
Mijn ‘opdracht’ is op dit weblog te schrijven over stamceldonatie. Maar ik wijd ook graag uit over andere zaken die mij raken. Ooit ben ik, op aanraden van Eelco, begonnen met mijn eigen weblog www.voordevolle50procent.nl. Daar schrijf ik met het doel bij mijn trouwe lezers een glimlach of ontroering teweeg te brengen.
Ik heb mijn eigen bureau voor Tekst & Webredactie: MKC Communicatie. Voor uiteenlopende bedrijven schrijf ik teksten voor diverse doeleinden en ik ontwerp, bouw en onderhoud in opdracht zakelijke websites.
Ik heb Willem gevraagd ook iets meer over zichzelf te vertellen. Hij weet niet waar hij moet beginnen. Er is namelijk heel veel over hem te vertellen. Daarmee is volgens hem alles gezegd. Maar volgens mij zit hij nu wel te broeden. Wanneer hij uitgebroed is, zal ik jullie op de hoogte brengen!
Broer van Carolien en ook haar stamceldonor. Lees het verhaal van Margreet, zijn vrouw, over al zijn belevenissen. Dat zijn er nogal wat – maar ja, het is ook niet niks wat hij heeft gedaan.
Onze viervoeter, die het allemaal maar vreemd vond toen Carolien weken, ja maanden wegbleef vanwege haar ziekenhuisopname. Jos heeft een bijzondere kwaliteit en dat is dat ze zo nu en dan een stukkie schrijft voor dit weblog. Ja, echt.