Leukemie: voor, tijdens en na de behandelingen

Patiënt, naasten en de stamceldonor aan het woord
28 maart 2011

Verhuizing

Wanneer is de mens begonnen met verzamelen? Of is dat slechts een, overigens uiterst succesvolle marketingstunt geweest van de eerste tassenmakers die vervolgens hun producten in grote getale aan de man konden brengen? De eerste tas heeft vele opvolgers gekregen in allerlei maten en vormen, maar altijd lijkt het een keertje zover te moeten komen dat de tas in kwestie te klein is. Zo ook wanneer je het ziekenhuis verruilt voor thuis.

Al het gesjouw met tassen had ik echter graag over voor het moment waarop ik Carolien door de Fonteinstraat naar de uitgang van het ziekenhuis reed. Ze snoof de lucht op alsof het de grootste lekkernij van Nederland was en genoot van elk moment en elke meter die ze dichterbij Emmeloord kwam. Thuis! Gelukkig de mens die een thuis heeft.

Dierentuin
131 Ze kwam in een gevuld huis. Boven haar bed, van waar ze over de achtertuin uitkijkt, hangt een groot deel van de verzameling uit het ziekenhuis. Vanuit een kooitje kijkt tweety de kamer in, terwijl aap onvermoeibaar aan zijn armen hangt. Nog meer knuffels hebben zich gegroepeerd vanuit het hele land: groot en klein zijn zij eerst naar Groningen gereisd, toen bleek dat bloemen daar niet welkom waren. Ze hebben het gezellig gemaakt op kamer 86, nu doen ze datzelfde op nummer 17.

Vandaag en morgen
In het ziekenhuis kunnen ze het nog niet lang zonder Carolien stellen. Ze hebben haar voor morgenmiddag alweer ontboden. Dan wordt de dagelijkse hobby van de prikzuster op haar uitgeoefend en één dezer dagen zal ze een CT scan ondergaan. Het zit er dus in dat Carolien de komende tijd veel heen-en-weer reist naar het UMCG.

Vandaag heeft ze echter vooral zonder ziekenhuis geleefd en ze vond het heerlijk. Ik dacht haar te moeten weerhouden van huishoudelijke inspanningen, maar op de één of andere voor mij niet te volgen manier, vindt Carolien het leuk doekjes over dingen te halen en in pannen te roeren.

Nu ligt ze vermoeid op de bank. Ze neemt zichzelf weliswaar in acht, maar toch kost het haar veel. Op de één of andere manier is het daarom wel een geruststelling dat we morgen voor een controlebeurt gaan. We hopen en bidden dat dit goed uitpakt.

Compleet
We zijn vooral erg blij en dankbaar om weer samen in dit huis te zijn: zo is het compleet en niet anders. Ook Jos is in haar hummetje. Was ze aanvankelijk een beetje verbaasd, vanmorgen was de vreugde compleet toen bleek dat de droom zich ook na haar slaap voortzette. De hele dag heeft ze zich ervan verzekerd dat het echt was.

Zo genieten we met elkaar van het samenzijn, van de buren die uitgebreid stonden te zwaaien toen Carolien thuiskwam, van het plakkaat “Welkom thuis” dat ze hebben opgehangen, van de vogels die ’s morgens nog mooier zingen dan de dagen hiervoor … we zijn ontzettend blij met deze momenten. Aan het begin van dit traject had een verpleegkundige gezegd dat je moet genieten van iedere dag waar je van kunt genieten. Dat was een meer dan goed advies.

Danken en bidden
We danken God dat voorafgaand aan de transplantatie Carolien dan toch naar huis kon. We vragen Hem of Hij hier thuis net zoveel kracht en rust zal geven als in het ziekenhuis. En dat onze weg morgen daarheen ook goed zal zijn, samen met de resultaten.

Als je ons op dit moment vraagt wat in deze situatie vooral bepalend is, dan ziet het rijtje eruit als twee grote tegenstellingen tegenover elkaar. Aan de donkere kant staan de onzekerheid, de constante aanslagen op Caroliens lichaam, de gedachten die zeggen dat het vroeger beter was. De lichte kant kenmerkt zich door een grote zekerheid, de vele oppeppers die we krijgen (niet in het minst die van jullie) en de wetenschap dat de toekomst – hoe die er ook uitziet – de moeite waard is. Aan de lichte kant staat echter meer: het laat zich herkennen door een sterke, veilige hand en vriendelijke ogen van Hem die onze God is en het goed met ons voor heeft. Daar willen we vooral naar kijken; Hij is er ook als we ons in het donker voelen zitten. Daar danken we het meest voor.

3 Responses

  1. Anneke Hagen

    Wat geweldig fijn om weer in je eigen vertrouwde huis te mogen zijn. Genieten van elkaar, de lente jullie en trouwe viervoeter.
    Het was een lange weg met veel obstakels om dit keer thuis te mogen komen, maar gelukkig mag je er nu echt even van genieten.
    Je mag wten dat je niet alleen hoeft te gaan, God reist met jullie mee.

    veel sterkte en een hartelijke Emmeloordse groet van Anneke

  2. Steven en Jeanet

    Heerlijk dat jullie samen kunnen zijn.
    Even weg uit het ziekenhuis.
    Frisse lucht, de zon, de tuin, de vogeltjes die zingen…geniet ervan!!
    Houd goede moed voor de komende tijd.
    God draagt jullie dag aan dag!

    Liefs Steven en Jeanet.

  3. Esther

    Fijn om te lezen dat je weer (eventjes) thuis bent. Geniet ervan!
    Groetjes van Esther & Wilferd en de jongens