Leukemie: voor, tijdens en na de behandelingen

Patiënt, naasten en de stamceldonor aan het woord
18 april 2011

Ploegen

Onwillekeurig heb je een verwachting ten aanzien van de gang van zaken op deze dagen. Doordat de arts had verteld dat de voorafgaande chemotherapie mild is en omdat Carolien soortgelijke patiënten had meegemaakt, had ze de indruk dat de eerste drie dagen van de behandeling wel mee zouden vallen. Morgen, bij de bestraling: dat zou het moment zijn waarop de misselijkheid zou losbarsten. Maar nee, het begon zondagavond al, direct na het avondeten.

Tot die tijd had ze nog een boel gezelligheid gemaakt op kamer 87. Zondagochtend was ze eerst verbonden met De Hoeksteen, daarna hebben de dames liggen keuvelen om ervan in slaap te vallen tot een stel mannen ze kwam bezoeken.

Contact
177 Tegenover Carolien ligt een leuke lotgenote, waar het goed mee klikt. Ze hebben al vaker bij elkaar op de kamer gelegen, waardoor het bekend was dat Carolien de vorige ronde in contactisolatie heeft gelegen. Of die beestjes dan nu vanzelf hun koffers hadden gepakt, had overbuurvrouw droogjes aan de verpleegkundige gevraagd. 5 Minuten later had Carolien haar blauwe tonnen weer achter en de verpleegkundigen in blauw schort naast haar bed. De arts die een kwartier later kwam bombardeerde het allemaal tot grote onzin, maar de verpleegkundigen beweren dat dat weer nergens op gebaseerd is.

In deze verwarrende staat blijft Carolien tot de uitslag van de afgelopen vrijdag gemaakte kweken bekend is. “Zij heeft mij in contactisolatie gelegd”, wees Carolien lachend naar de overkant, op mijn vraag hoe dit zo gekomen is. Daar kroop er eentje weg achter Linda, die vanaf de cover haar tong naar me uitstak.

Contrast
Wat een verschil is dat dan met vandaag. Als ik binnenkom kijkt Carolien pips om het hoekje. Haar groet klinkt een stuk zwakker dan gisteren; zojuist heeft ze haar gevecht om het eten binnen te houden verloren. Elke beweging zorgt voor een rilling van haar kruin naar haar tenen. Gelukkig betekent dat geen koorts. Wel moet ze opnieuw haar pillen slikken en het witte drankje met cola, maar heeft daar even geen zin in: stil blijven liggen is alles wat ze wil.

“Dit maakt de behandeling zwaar. Bijwerkingen zijn wel te verdragen, zolang het maar geen misselijkheid is. Dat raakt je hele lichaam”. Carolien fluistert het een beetje, terwijl ik haar hand vasthoud. Hoe graag zou ik nu een knop hebben die haar weer als gisteren maakt. Maar die knop bestaat niet. We kunnen samen bidden en houden het kort.

Bestraling
Vanmorgen heeft Carolien een voorgesprek gehad over de bestraling die dinsdagmiddag plaatsvindt. Dat zal gebeuren om 16:30 uur. Ze moet dan staand een bestraling van 20 minuten ondergaan. Ik schrok wel van de lange duur, al is de intensiteit van de bestraling niet zo erg hoog.

De bestraling zal haar (nog) misselijk(er) maken. Dat beroerde gevoel kan ze tot en met de transplantatie hebben. Als het meezit gaat ze zich dan vanaf vrijdag weer wat beter voelen.

Omploegen en inzaaien
Het is een mooie tijd: de Noordoostpolder barst uit in een kleurenspektakel dankzij de bollenvelden die getuigen van Gods grote creativiteit. Om dat te laten gebeuren was het wel nodig dat de boeren eerst het land omploegden en de bollen in de grond stopten. Daarna konden ze beregenen en vooral: afwachten.

De bestraling ploegt Caroliens botten om, nadat deze door de chemo braak zijn gelegd. Het inzaaien van nieuw beenmerg gebeurt op T-Day. Dan is het afwachten; zo nu en dan een bloedtransfusie en zien hoe nieuw leven zich aandient.

Stille week
Het verhaal van een omgeploegd land en Caroliens afgebroken botten, past opnieuw wonderlijk in de tijd. Het is de week waarin we herdenken dat God zichzelf in onze plaats liet afbreken, maar sterker bleek dan de dood en herrees. Nieuw leven: Jezus ging voorop. We laten ons maar als kleine mensen door Hem dragen, veilig in dat nieuwe leven dat Hij beloofd heeft. Ook al is dat leven niet beperkt tot wat wij kennen, bidden we dat we Carolien gezond in ons midden terugkrijgen.

Gebedspunten
– we danken dat vandaag de afronding was van de chemo;
– we danken ook voor Gods dragende handen, die Carolien ook nu ervaart;
– we bidden dat dat betekent dat ze zich beter voelt en de bestraling beter doorstaat dan ons beeld ervan is;
– we bidden ook voor Willem, die ook aan de lijve ondervindt dat het hier om een zware behandeling gaat.

Nagekomen als tweet:

C voelt zich vanmorgen stukken beter: ze zit weer geintjes te maken en is bovendien uit contactisolatie gehaald.
@e3here
Eelco Drieenhuizen

1 Response