Leukemie: voor, tijdens en na de behandelingen

Patiënt, naasten en de stamceldonor aan het woord
Maagklachten
22 november 2014

Pillenstop … maar nu … AUW die maag!

Het voelde een beetje als een prijs winnen:
Mijn leuco’s zijn gestegen naar 5,5. Eindelijk veilig! Daarom mocht ik veertien dagen geleden van mijn specialist stoppen met de antibiotica’s. Ik had er eentje voor iedere dag en een andere voor twee dagen per week. Mijn anti-afstotingsmedicijnen had ik net daarvoor langzaam afgebouwd. Fijn! Weer een stap dichterbij een zelfstandig leven van mijn lijf.

Gevoelens van trots en ook wel een beetje spanning gaan op dat moment door mij heen. Gaat mijn lijf het redden of ben ik binnen de kortste keren flink ziek? Ik moet het loslaten en doorgaan met leven.

Twee dagen nadat ik de medicijnen heb laten staan overvalt mij een enorme maagpijn. Niet een maagpijn… maar EEN MAAGPIJN met hoofdletters. Zo heb ik het nog niet eerder ervaren.
Je zou verwachten dat je maagklachten krijgt wanneer je nieuwe medicijnen gaat gebruiken en niet wanneer je stopt.

Naast de andere medicijnen gebruikte ik al Omeprazol (ter voorkoming van maagklachten) en daarvan nam ik nu spontaan een keer zoveel. Dat had ik eerder op aanraden van de arts ook al eens genomen, maar deze keer hielp het nauwelijks. Na drie dagen zei Eelco daarom tegen mij dat ik contact op moest nemen met mijn specialist. Ikzelf had zoiets van: het zal en moet weer “vanzelf” overgaan. Misschien had de Omeprazol gewoon nog wat tijd nodig om de boel rustig te krijgen.

Eelco graait ondertussen in de pot chocoladepepernoten. “Je krijgt hamsterwangen”, werp ik hem toe, maar hij kauwt die dingen toch lekker op. Wat klinkt dat heerlijk. Ik wil ze ook, maar als ik denk wat het in mijn maag gaat opleveren, zien de pepernoten er ineens uit als kleine bommetjes. Ik kan niets meer drinken of eten zonder er last van te krijgen. Zelfs water drinken doet pijn. En het wordt niet beter.

Dus gisteren, na 12 dagen, heb ik tóch mijn arts gemaild. En ’s avonds belde hij al. Dat voelt zo veilig en zo vertrouwd! Ik kon rustig alles vertellen. Hij nam alle tijd.

Een poosje geleden, vóór de zomer, kreeg ik een onderzoek voor de slokdarm en mijn maag. Toen al had ik klachten dat mijn eten zo slecht wil zakken en dat moest op die manier worden onderzocht. Het leverde niets bijzonders op. Zonder conclusie en met blijvende klachten moet je dan weer naar huis.

Gisteren combineerde mijn specialist de klachten van toen alsnog wel met die van nu. Ik krijg vanaf maandag een medicijn welke slokdarmkrampen tegen gaat. En de Omeprazol mag ik nog een keer verdubbelen.

Is dit een 1 of een 10?Verder ben ik vandaag begonnen met het invullen van een pijnmeter van de pijnpoli. Ik moet de hele dag bijhouden bij welke activiteit ik pijn heb. Dat wordt aangegeven in cijfers: hoe hoger, hoe meer pijn. Dus ik mag weer cijfers uitdelen, net als toen ik juf was. Vier dagen lang. Leuk! Nou ja…?

1 Response

  1. Brenda Bouma-Reeder

    Lieve Carolien,
    Hoewel een juf waarschijnlijk graag hoge cijfers uitdeelt, hoop ik dat je veel cijfers onder de 5 kunt geven in deze situatie. En ik hoop dat de medicijnen vanaf morgen snel hun werking zullen doen en jij van je klachten af bent. Sterkte ermee!