Opgenomen voor kuur 2

Carolien probeert de slaap te vatten in Groningen; ik ga dat nog niet proberen. We zijn er deze dagen achter gekomen dat mijn effect als avondmens op Carolien groter is geweest dan haar effect op mij als … slaapkoningin. Ze vindt zichzelf namelijk ook geen ochtendmens, vandaar die titel. Uit het SMSje van zojuist blijkt overigens dat ze vannacht eerder een prinses dan een koningin gaat zijn, waar het de slaap betreft. Slaap: het is iets vreemds. Je geeft tegelijk iets uit handen en je hebt er geen controle over.

Uit handen geven en er zelf geen invloed op hebben. Dat past wel bij onze situatie en vanavond wordt dat opnieuw heel duidelijk. Naar het ziekenhuis gaan, dat moet je wel doen, maar je wilt het allerminst. Wat hadden we graag bij elkaar gebleven. Het achter ons dicht trekken van de deur in Emmeloord, nadat Carolien onze dropneus de laatste knuffel had gegeven, bracht ons letterlijk en figuurlijk in de kilte en zorgde voor de eerste stille traan. We weten het wel: die kilte gaat niet winnen, uiteindelijk is er de warmte van God die Hij al voortdurend over ons aan het uitgieten is – en die warmte wint. Maar we hadden het liever gehad dat we thuis warm konden blijven zitten en dat dat ook goed was. In alle opzichten.

Plekje voor de komende weken
Niemand heeft ons de afdeling E2 van het UMCG binnen zien komen. Ik duwde met één hand Carolien voort in een soort van rolstoel, bovenop haar waren twee tassen aan het balanceren en een derde – in mijn tweede hand, toch fijn dat er aan twee van die instrumenten gedacht is – bewees dat de zwaartekracht nog onverminderd bestaat en deed mij onhandig slingeren. Maar niemand zag het, gelukkig maar. Daardoor leek het alsof we heel kwiek E2 op duikelden en toen dat wel opviel was het welkom allerhartelijkst en betrokken. Een welgemeend compliment voor de verpleegkundigen daar, stuk voor stuk zijn ze zo.

Het werd al snel duidelijk dat de ´oude´ kamerbevolking al op Carolien lag te wachten. Ze heeft een bed op kamer 86: hoera. Dat is fijn en van de gasten daar zijn twee oude bekenden. Eén is halfbekend: die kreeg ooit post via Carolien. Zo blijken haar rondes ook nu een voordeel te zijn. En … ze heeft het ideale plekje. Niet waar ze eerder lag, maar recht daar tegenover, aan het raam. De bekende buurvrouwen wilden gelijk alles weten en begonnen over frikadellen, prei en dat soort zaken.

Voor de volledigheid, ook al staat het eveneens onderaan de mails, haar postadres is

Carolien Drieenhuizen-Kluiter
Afdeling Hematologie, E2 kamer 86
Universitair Medisch Centrum Groningen
Postbus 11120
9700 CC  GRONINGEN

Vermeld svp op de achterzijde van enveloppen het afzendadres. Mailen en SMSsen kan ook. e-Mail verzonden via deze site ontvangt ze in het ziekenhuis. Haar mobiele nummer kan je bij mij opvragen voor het sturen van een SMS; gebruik dat niet om te bellen. Dan heeft Carolien ook de beschikking over Skype, maar die past ze – in ieder geval voorlopig – beperkt toe.

Wie op bezoek wil: neem svp contact met mij op, via het bezoekformulier. Voor de komende tijd is alles nog leeg … Let ook op de gedragsregels voor bezoekers – ook die staan op de site.

Behandeling en uitslag
In het vorige bericht meldde ik het al: morgen start men om 8:15 uur met een beenmergpunctie. Ook zal de lange lijn worden ingebracht en zullen diverse röntgenfoto’s worden gemaakt. De handelingen zijn redelijk ingrijpend. Dan wordt aan het eind van de middag het eerste resultaat van de punctie verwacht. Dit is best een spannend moment, want hieruit blijkt het effect van de eerste kuur die zo’n 4 weken geleden begon. Naar verwachting start de tweede chemokuur dinsdag. Er wordt wel gezegd dat het effect daarvan moeilijker te verdragen is dan tijdens de eerste kuur.

Gebedspunten
We vragen voor wie met ons meebidt aandacht te hebben voor het volgende:
– dank voor de fijne dagen die we hebben gehad, met Carolien thuis;
– dank dat we – in betrokkenheid met de gemeente – avondmaal konden vieren en we zo gedragen worden door onze God;
– dank dat Carolien omgeven wordt door betrokken verplegend personeel en op een mooi plekje ligt;
– bid dat de beenmergpunctie voor Carolien meevalt en dat de uitslag positief is;
– bid dat het aanbrengen van de lange lijn zonder complicaties plaatsvindt;
– bid voor wijze beslissingen, vaste handen en een goede betrokkenheid voor artsen en personeel;
– bid voor genezing.

Slot
Veel brieven in de bijbel eindigen ook zo, met een ‘Slot’. Ik kon ook even niets anders verzinnen, het staat wel leuk.
Wat een vrouwenhand toch doet in een huis. De planten staan op andere plaatsen, ook de studentenplant heeft een geschikte plaats. Een fris gewassen hond (oké, ik heb flink meegedaan bij het wassen) kijkt mij vragend aan, hopend op een koekie. De koelkast zoemt tevreden met in zijn binnenste correct geselecteerde waar. En boven liggen de kleren voor Carolien op stapeltjes om mij te dienen. Dat laatste is de omgekeerde wereld: vooralsnog kies ik ervoor een buiging te maken voor Carolien, die ondanks een ernstige ziekte toch het zonnetje in huis is – als ze er is. Nu geniet kamer 86 in Groningen daar weer van; ik gun het ze … half.