Dubbel feest op mijn verjaardag

Het is zó bijzonder om weer een verjaardag te vieren! Ik kan het gevoel niet beschrijven.
Deze was zo mooi en zo leuk! Ik kreeg enorm veel kaarten en felicitaties via de mail, sms en de website. Ik heb de hele dag zitten stralen van oor tot oor. Ik voelde me écht jarig.

Jaren geleden, toen ik nog les gaf aan kleuters voelde ik mij ook altijd écht jarig wanneer ik die genietende kinderkoppies zag. Héérlijk!!! Ze hadden die nacht wakker gelegen om het feit dat de juf haar verjaardag samen met hen ging vieren. Ik denk dat ouders zoiets ook ervaren wanneer de kinderen nog klein zijn. Eelco heeft slingers voor mij gekocht en de kamer zag er feestelijk uit. De postbode was blij dat ze haar dikke vracht aan kaarten aan mij af kon geven. Ze was een kilo lichter! Geweldig was het die hele dikke stapel kaarten!!!

In één kaartje stond:
Tel niet de jaren die we vieren deze dag
tel de vrienden om je heen die jij zo erg graag mag.

Tel de warmte en liefde die passeerden in de jaren
en tel de herinneringen die je altijd zal bewaren.

Mooi zeg, zo is het precies!

Vorig jaar kreeg ik een enorm cadeau waar je sprakeloos van wordt: Mijn broer was beenmergdonor voor mij. De liefde en betrokkenheid die daaruit spreken! Ja, dat raakt mij heel diep.
Maar ook de vele, onbekende bloeddonoren ben ik dankbaar. Op momenten wanneer ik zo moe was dat ik geen stap meer kon zetten dan gaf donorbloed het leven en de energie terug. Je voelt tijdens het inlopen van het infuus de kracht terugstromen in je lijf.

Ik weet dat God met alles een bedoeling heeft, ook met mijn leven en deze ziekte. In deze periode heb ik geleerd in afhankelijkheid van de Heer te leven. Ik leg mijn zorgen bij Hem neer en slaap gelukkig altijd rustig. Tóch ben ik niet onbezorgd. Dat is menselijk. Ik zie mijn bidden alsof ik mijn zware rugzak leegmaak bij Jezus. Maar ongemerkt pak ik die zware troep ook weer op en loop daar even later weer mee te zeulen. Loslaten is moeilijk.

Ik heb dit jaar mijn verjaardag weer met mijn familie kunnen vieren. Ik ben blij dat we dit gedaan hebben. Mijn moeder was er ook bij. Die was hier al anderhalf jaar niet meer geweest, ook omdat ze zelf een zwakke gezondheid heeft. Maar gelukkig was ze nu fit genoeg en konden we elkaar hier ontmoeten.

Zo voelde het dit jaar als een dubbel feest. Nee, meer dan dat: deze keer waren er geen dubbele gevoelens. Het enige nadeel is dat je tijdens deze dagen enorm snoept en gaat groeien. Want ja: mijn smaak is helemaal terug en daar geniet ik ook al dubbel van. Vooral van chocola. Mmmmmm! Hoe voorkom ik nu dat mijn weegschaal het vertaalt naar dubbele cijfers?