Bloedgroepverandering na allogene stamceltransplantatie

Ik ben van negatief naar positief gegaan…!! Is dat niet een positieve ontwikkeling?

Het zou voor mij negatief zijn geweest wanneer het niet positief was geworden. Het negatieve is nu weg en heeft plaats gemaakt voor het positieve. Een positief bericht dat de uitslag positief is en niet negatief.

Heerlijk….!!! Begrijpt u het nog?
Wat ik wil vertellen is dat ik (Carolien 2.0) bericht heb gekregen dat ik nu de positieve bloedgroep van mijn broer heb. Na de transplantatie duurt het ongeveer een jaar voordat je een andere bloedgroep hebt wanneer die verschilt met je donor.
Wonderlijk toch?! Wat een werk is in mijn lijf verricht door de donorcellen van mijn broer Willem. Ik ben trots op hem!!!! Wij matchen nu 100%. Niet alleen genetisch, maar ook met het bloed.

Voorwaarde voor de stamceltransplantatie was dat we genetisch matchten. Dat deden we. Op zich al een wonder. Dat gebeurt namelijk niet zo vaak. Iemand kan zes broers en zussen hebben en niemand die met je matcht om donor voor je te zijn. Ik matchte niet met de bloedgroep maar dat was niet een voorwaarde. Genetisch moesten we overeen komen en dat deden wij.

Gelukkig zijn er mensen die voor onbekenden beenmergdonor willen zijn (zie: europdonor.nl). Mijn broer en zijn vrouw hebben zich hier voor aangemeld. Ik ben trots op ze!! Helaas kan ik zelf nooit meer donor zijn. Pas wanneer je zelf zoiets ondergaat of het van dichtbij meemaakt zet het je stil bij wat voor verschil het kan uitmaken voor iemand: leven of sterven. Ik heb er spijt van dat ik zelf nooit donor ben geworden (en dan bedoel ik niet donor na je dood maar bloed- of beenmergdonor). Ook mijn overbuurman is opnieuw bloeddonor geworden vertelde de buuf een poosje geleden. Ik ben trots op hem!!

Iemand die maandenlang naast mij lag in het ziekenhuis had jaren daarvoor bloed gegeven. Hij had, bij wijze van, al een lintje verdient voor het feit dat hij zoveel jaren zijn bloed afstond niet wetende dat hij later een ziekte zou krijgen waarbij hij regelmatig een bloedtransfusie nodig had. Ik kon alleen maar enorm dankbaar naar het bloed kijken wat mijn lichaam instroomde en mij weer energie gaf en me onderhand schamen voor het feit dat ik daar zelf nooit aan mee had geholpen.

Heb je ze gezien? De helden van ROPARUN? Wat een prestatie! Twee kanjers van mannen liepen hem ook mij, lieten ze me weten. Ik ben trots op ze!!

Nog zoiets: De mensen van Alpe d’HuZes? Een berg beklimmen (soms diverse keren) om geld voor kankeronderzoek in te zamelen. Ik ben trots op ze!!

Ja, ik ben trots op ze en wordt er stil van……